Jakie są powszechnie stosowane metody pobierania próbek złóż minerałów?
Typowe metody pobierania próbek złóż rudy
Metoda rowkowania: Metoda ta polega na wykopaniu rowka o określonej wielkości w złożu rudy i wykorzystaniu całej wydobytej rudy z rowka jako próbek. Rowki należy układać tam, gdzie skład mineralny ulega największym zmianom. Przekroje poprzeczne rowków są zazwyczaj prostokątne lub trójkątne, o głębokości zazwyczaj wynoszącej 1-10 cm i szerokości 5-20 cm.
Zalety: prosty w obsłudze, niski koszt, wysoka reprezentatywność próbki.
Niedogodności: czasochłonne i pracochłonne w przypadku pobierania próbek na dużą skalę, może spowodować uszkodzenie złoża.
Kompleksowa metoda delaminacji: W tej metodzie na spód powierzchni roboczej kładzie się płótno lub cienką blachę żelazną, a następnie odrywa się warstwę całej odsłoniętej bryły rudy i zbiera na płótnie jako próbkę. W przypadku rud drobnoziarnistych głębokość powinna wynosić 10-25 mm, natomiast w przypadku rud gruboziarnistych głębokość powinna wynosić 50-100 mm.
Zalety: wysoka reprezentatywność próbki, odpowiednia dla nieregularnych złóż rudy.
Niedogodności: duża pracochłonność, trudna do kontrolowania głębokość poboru próbek, może spowodować uszkodzenie złoża.
Metoda próbkowania siatki: Metodę tę stosuje się w przypadku dużych obszarów próbkowania. Na powierzchni pobierania próbek rysowana jest siatka rombowa, kwadratowa lub prostokątna, a próbki pobierane są w miejscach przecięcia siatek.
Zalety: wysoka reprezentatywność próbki, odpowiednia dla nieregularnych złóż rudy.
Niedogodności: duża pracochłonność, trudna do kontrolowania głębokość poboru próbek, może spowodować uszkodzenie złoża.
Metoda piaskowania: Metoda ta polega na przewierceniu otworów przez dwie ściany i strop tunelu poszukiwawczego, a następnie wykonaniu strzałów według wcześniej ustalonej specyfikacji. Jako próbkę wykorzystuje się całość lub część wysadzanej rudy. Głębokość wynosi zazwyczaj 0.5–1.0 m, a długość i szerokość około 1 m.
Zalety: wysoka wydajność pobierania próbek, odpowiednia dla dużych i złożonych złóż rudy.
Niedogodności: wysokie koszty, mogą powodować szkody w otaczającym środowisku.
Metoda podziału rdzenia: Jeżeli podstawową metodą poszukiwań jest wiercenie, próbki doświadczalne można oddzielić od rdzenia wiertniczego. Podczas dzielenia próbkę pobiera się, dzieląc 1/2 lub 1/4 pionowo wzdłuż linii środkowej rdzenia.
Zalety: wysoka reprezentatywność próbki, brak uszkodzeń złoża.
Niedogodności: wysokie koszty, czasochłonność i pracochłonność.
Celem pobierania próbek złóż minerałów jest na ogół ocena selektywności rud lub zapewnienie podstaw technicznych do projektowania nowych zakładów przetwórstwa minerałów. Te metody pobierania próbek opierają się na takich czynnikach, jak rozmieszczenie rudy, ziarnistość i wielkość obszaru pobierania próbek.
Oprócz powyższych metod, inne metody pobierania próbek obejmują:
Próbkowanie zbiorcze
Pobierz próbkę
Próbkowanie ślimaka
Próbkowanie tłoka
Konkretną metodę pobierania próbek należy wybrać w oparciu o specyficzne warunki złoża rudy i cele pobierania próbek.